Λέξεις αλλιώς ιδωμένες | Νύχτωσε
Publishers: Ελισσάβετ Χαρταβέλλα, Νίκος Χαλδαιάκης, Πόπη Κράλη
Νύχτωσε
Πόσο θα ήθελα να σε φιλάω, μες το διάστημα του μετά σε ένα πριν που το ήπιε όλο ο Έρωτάς σου, μια ανικανότητα να πολλαπλασιαστεί το 0 ως οι παρυφές των δακρύων σου, που πίνοντάς τα ξύπνησα με ανοιχτό το στόμα στην θάλασσά σου που με κατέκλυσε, χωρίς την κιβωτό που αποκλείστηκε κaπου σε αρμένικη βίζιτα, καθώς οικειοθελώς έκλεισα τη μνήμη να μη φωλιάσει τίποτα άλλο, εκτός από την αμνησία σου.
_Ακίνητη στιγμή_
Αποχρωματίζεται η πολλαπλότητα της Σκέψης
Κι αυτό το βράδυ
Στο βλέμμα, φρέσκο χώμα
Σκόνη στα μάγουλα
Ο εγκέφαλος συντονισμένος
Στο κενό
_Ακινητοποιημένο κορμί_
Στο δωμάτιο στροβιλίζονται
Τα φοιτητικά μου βιβλία
Ο χρόνος, κόκκος άμμου σε κλεψύδρα
Σπαρακτικά θυμίζει
Εκείνα τα νυχτερινά ξοδέματα
στο Maçka
Δεκέμβρη του ’13
Σε ποιά χαραμάδα της σκέψης έριξες τα δίχτυα σου
Για να αποκτήσεις κάτι από το περίγραμμα του κορμιού μου;
Ορφάνεψα από έγνοιες πια
Στο μαύρο θα βουτήξω τα χέρια
Νύχτωσε
(Νύχτωσα κι εγώ
Από τον εαυτό μου)
Αγάπη μου μόλις επέστρεψα από εκεί. Νύχτωσε πάλι. Και ξεκινάει το φθινόπωρο. Όνειρο είδα; Ξανακοιμάμαι και σε παρακαλώ πολύ ξύπνα με το καλοκαίρι.
Σε φιλώ.
