Θα προσπαθήσω να σου την παρουσιάσω χωρίς να παραλείψω κάποια απ’ τα επιτεύγματά της. Μουσικός, ποιήτρια και συγγραφέας. Ζει και δημιουργεί στο Λονδίνο. Γράφει μουσική, έχει ολοκληρώσει το διδακτορικό της στην Performance πιάνου, συνδιοργανώνει το Φεστιβάλ Άμμου, γράφει λιμπρέτα και κείμενα για όπερα, έργα της έχουν παρουσιαστεί σ’ όλη την Ευρώπη, έχει κυκλοφορήσει τα άλμπουμ της με τη δισκογραφική DIY label FYTINI, ενώ τα βιβλία της κυκλοφορούν απ’ τις εκδόσεις «Παράξενες Μέρες». Το τελευταίο ήταν η αφορμή για να γνωριστούμε διαδικτυακά και ν’ ανυπομονώ να την γνωρίσω από κοντά, καθώς έρχεται στη Θεσσαλονίκη για την Έκθεση Βιβλίου!
Πριν μερικές ημέρες, έλαβα από την Έλενα Μακρή το εξής μήνυμα: «Ο συγγραφέας Αναστάσης Μαρασλής δημοσίευσε πρόσφατα το βιβλίο του – μυθιστόρημα «Ο κύκλος του Πάθους», στον IANOS σχετικά με τον κόσμο της ύλης και των φαινομένων σαν μια παγίδα που μας κρατάει σκλάβους και εξαρτημένους σε ανικανοποίητα πάθη που ψάχνουν διαρκώς ικανοποίηση. Επειδή θεωρώ πως διάγουμε μια πολιτισμική κρίση η οποία προέρχεται από την κατάπτωση των αξιών μας σαν πνευματικά όντα πονήματα σαν του Αναστάση Μαρασλή χρειάζεται να προβάλλονται περισσότερο από εναλλακτικά κανάλια επικοινωνίας σαν το εξαιρετικό σας blog που παρουσιάζουν κάτι το διαφορετικό δοσμένο με έξυπνο τρόπο». Όπως καταλαβαίνεις, το επόμενο βήμα ήταν να βρω το γνωστό επιχειρηματία-συγγραφέα και ν’ ακολουθήσει μια πραγματικά απολαυστική συνέντευξη.
Φωτογράφος. Εκπαιδευτικός. Συγγραφέας. Οι ιδιότητες της Κλαίρης Θεοδώρου αποκαλύπτουν στοιχεία μιας καλλιτεχνικής και δημιουργικής προσωπικότητάς. Ήθελα, όμως, να την γνωρίσω καλύτερα και η καλύτερη αφορμή ήταν η κυκλοφορία του νέου της βιβλίου «Η Αποικία της Λήθης» που κυκλοφορεί απ’ τις Εκδόσεις Ψυχογιός. Η συνέντευξη που ακολουθεί, εκτός απ’ τις δικές μου ερωτήσεις, περιλαμβάνει και τις ερωτήσεις των δύο αναγνωστριών που κέρδισαν από ένα αντίτυπο του βιβλίου. Καλή ανάγνωση!
Διαβάζω τα σχόλια των αναγνωστών για το νέο της βιβλίο «Πορφυρό Ποτάμι» που κυκλοφορεί απ’ τις Εκδόσεις Ψυχογιός και αντιλαμβάνομαι πόσο αγαπητή είναι στο κοινό της. Διατηρεί, άλλωστε, μια σταθερή σχέση μαζί του, έχοντας γράψει ήδη άλλα επτά έργα. Την απόλαυσα την κουβέντα μαζί της: έχει ωραίο λόγο, ψύχραιμη ματιά και όμορφη αύρα. Ελπίζω να την απολαύσεις κι εσύ!
Η χαρά μου είναι απερίγραπτη: Πριν λίγες ημέρες, ζήτησα από τους αναγνώστες να στείλουν ερωτήσεις ώστε να κάνουν συνέντευξη στη Θάλεια Ψαρρά με αφορμή το πρώτο της βιβλίο «Τα λαβωμένα σ’ αγαπώ» το οποίο κυκλοφορεί απ’ τις Εκδόσεις Ψυχογιός. Η ανταπόκριση ήταν θεαματική (στάλθηκαν πάνω από 60 ερωτήσεις από ανθρώπους που αφιέρωσαν χρόνο ώστε να γνωρίσουν περισσότερο τη Θάλεια). Γνωρίζοντας πως ως εργαζόμενη μαμά ο χρόνος της είναι περιορισμένος, της ζήτησα ν’ απαντήσει σε όσες περισσότερες… μπορεί. Εκείνη, προς τιμήν της, απάντησε σε όλες και ιδού η συνέντευξη που προέκυψε από τους αναγνώστες του publiSHIT!
1920- 1945. Συγκλονιστικές ιστορικές στιγμές αλλάζουν τον πολιτισμικό χάρτη της Θεσσαλονίκης, μιας πόλης με έντονο πολυπολιτισμικό παρελθόν. Είναι το διάστημα κατά το οποίο διασταυρώνονται στη Θεσσαλονίκη ομάδες που έζησαν με διαφορά ολίγων χρόνων τον ίδιο πόνο, αυτόν του ξεριζωμού, του θανάτου και της ολοκληρωτικής απώλειας. Το νέο πρόσωπο της πόλης οφείλεται αφενός στη μεγαλύτερη μετακίνηση πληθυσμών που έγινε ποτέ, αυτή των Μικρασιατών και Ποντίων, και αφετέρου στην εξολόθρευση των Εβραίων της Θεσσαλονίκης κατά την περίοδο της γερμανικής κατοχής.
Όταν ξεκίνησα να γράφω το βιβλίο «Τα λαβωμένα σ’ αγαπώ» , ήμουν πλημμυρισμένη από εικόνες που κατέκλυζαν ορμητικές το μυαλό μου, σχηματίζοντας την ιστορία. Τότε, σκεφτόμουν πόσο δύσκολο μου φαινόταν να τις βάλω σε τάξη, ώστε να καταφέρω με τη βοήθεια των λέξεων να δώσω μορφή σε όσα όμορφα γεννιόταν μέσα μου, μετατρέποντάς τα σε αφήγηση και συναισθήματα. Έκανα λάθος!
Το νέο βιβλιο της Κατερίνας Μπέη τιτλοφορείται «Το τετράδιο της ευτυχίας» και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Σαββάλα. Δήλωσε συμμετοχή στο τέλος του post για να μπεις στην κλήρωση με δώρο δύο αντίτυπα!
Εάν ζεις στη Θεσσαλονίκη και επισκέπτεσαι τακτικά το βιβλιοπωλείο «Ιανός» πιθανότατα να σ’ έχει εξυπηρετήσει. Εάν του ζήτησες το βιβλίο «Μόνο τα νεκρά ψάρια ακολουθούν το ρεύμα» σίγουρα δεν σου είπε ότι το έχει γράψει ο ίδιος. Εάν διαβάσεις τη συνέντευξη που ακολουθεί θα καταφέρει να σε «ταξιδέψει» στον υπέροχο κόσμο του και στοιχηματίζω πως θα βρεις το επόμενο βιβλίο που θέλεις να διαβάσεις.
Μαρία-Άννα Τανάγια
«Γεννήθηκε το 1978 στη Θεσσαλονίκη όπου και ζει». Τι θυμάστε από τα παιδικά σας χρόνια στη Θεσσαλονίκη;
Ότι χιόνιζε πολύ πιο συχνά απ’ ό,τι τώρα…
Τι εξακολουθεί να σας ενθουσιάζει στην πόλη κι αντίστοιχα τι είναι εκείνο με το οποίο φρίττετε;
Το μόνο που συνεχίζει να με ενθουσιάζει είναι ό,τι έχει σχέση με το πολιτισμικό και πολιτιστικό παρελθόν αυτής της πόλης και η κληρονομιά που έχει απομείνει- ό,τι δεν προλάβαμε να καταστρέψουμε. Αντίστοιχα, φρίττω κάθε μέρα όταν αντικρίζω το κουρσεμένο κουφάρι αυτής της πόλης από γενιές ολόκληρες πολιτών και τοπικών αρχόντων. Και το χειρότερο είναι ότι η πλειοψηφία των κατοίκων της συνεχίζει να ασελγεί πάνω της δίχως τύψεις και διάθεση για αλλαγή.
Πρώτο μυθιστόρημα: «Η νόσος των εραστών». Πώς προέκυψε η συγγραφή του; Τι ήταν εκείνο που σας ώθησε να γράψετε την πρώτη αυτή ιστορία;
Οι χαρακτήρες κυοφορούνταν μέσα μου καιρό. Στην πορεία, σχηματοποιήθηκαν οι τόποι της δράσης και η δομή του βιβλίου. Η ιστορία, όμως, έμοιαζε ν’ αναδύεται από κάποια βάθη απροσδιόριστα και ομιχλώδη, ήταν το ίδιο το βιβλίο που με καθοδηγούσε και έστρωνε το μονοπάτι πάνω στο οποίο πατούσα εγώ με τις λέξεις και άφηνα πίσω μου κόκκινα φιλιά, προδοσίες, γυναίκες σε σκοτεινά δωμάτια και άντρες με μυστικά. Το πρώτο βιβλίο πάντα προκύπτει μέσα από εκατοντάδες άλλα βιβλία που κουβαλάμε μέσα μας, υπόγεια και γοητευτικά.
Θα ήθελα να επιστρέψετε στην ημέρα που σας ανακοινώθηκε η υποψηφιότητά σας στην κατηγορία «Νέος Λογοτέχνης» από το Ίδρυμα Μιχάλη Κακογιάννη. Ποια ήταν η πρώτη σας σκέψη;
Να πάρω τηλέφωνο τους γονείς μου…
Ακολούθησε κι άλλη υποψηφιότητα, για το κρατικό βραβείο πρωτοεμφανίζομενου συγγραφέα το 2012. Σας άγχωσαν καθόλου αυτές οι διακρίσεις;
Οι διακρίσεις έχουν διττό χαρακτήρα: από τη μία να δίνουν ώθηση στον εκάστοτε δημιουργό και από την άλλη να του υπενθυμίζουν πως ο ίδιος και το έργο του τίθενται καθημερινά σε μια έκθεση- θετική ή αρνητική- είτε από απλούς αναγνώστες, είτε από κριτικές επιτροπές. Άγχος όχι, πρόκληση ναι!
Φτάνουμε στο 2015 και στο βιβλίο «Μόνο τα νεκρά ψάρια ακολουθούν το ρεύμα». Πώς θα περιγράφατε το νέο σας πόνημα σε κάποιον που δεν το έχει διαβάσει ακόμα;
Ένα λοξό νουάρ, δίχως κλέφτες και αστυνόμους, με μπόλικες επιρροές από Raymod Chantler, Ζ.Ι. Ιzzo και Cormac McCarthy, με τον αναγνώστη να έχει εν δυνάμει διαδραστικό ρόλο, τους χαρακτήρες να κρύβουν περισσότερα απ’ ό,τι φανερώνουν και στην κορύφωση της πλοκής να «εκτοξεύονται αίματα και ψέματα κρουνηδόν».
Διαβάζω τη διθυραμβική κριτική του Στέφανου Τσιτσόπουλου ο οποίος μεταξύ άλλων αναφέρει: «Όλα σε τούτο το βιβλίο κυλούν λες και παρακολουθείς ασπρόμαυρη ταινία του Κλοντ Σαμπρόλ». Έχετε όντως nouvelle vague επιρροές;
Οι επιρροές μου είναι πολλές και είναι ολοφάνερες. Συγκεντρώνονται κατά τη διάρκεια της συγγραφής και σταδιακά ενσωματώνονται στον κορμό του κειμένου. Γκοντάρ και Τρυφώ υπήρξαν μεγάλες μου αγάπες.
Τι σας ώθησε στο να γράψετε τη συγκεκριμένη ιστορία; Τι αποτέλεσε, αν όχι έμπνευση, αφορμή;
Δεν υφίσταται συγκεκριμένη αφορμή ή ιδέα. Και αυτό, όπως και το προηγούμενο βιβλίο, βασίζονται σε μια δυναμική διαδικασία η οποία μεταβάλλεται, εξελίσσεται, ακυρώνεται ή επιβεβαιώνεται και μέσα από μια συνεχή όσμωση με την καθημερινότητα, τις εμπειρίες, τα εκάστοτε αναγνώσματα και ερεθίσματα και αυτό που απομένει είναι να ενσωματωθούν ιδανικά στο βασικό κορμό του μυθιστορήματος.
Εργάζεστε στο βιβλιοπωλείο Ιανός τα τελευταία χρόνια. Πώς είναι μια δουλειά που περιστοιχίζεσαι από βιβλία και συνομιλείς με ανθρώπους που αγαπούν να διαβάζουν όπως κι εσείς;
Σχεδόν ιδανική γιατί είναι ένα επάγγελμα το οποία επεδίωξα ν’ ασκήσω και όχι μια δουλειά στην οποία βρέθηκα από τύχη ή λόγω ανωτέρας βίας και γιατί η συγγραφή επήλθε ως συνέχεια της αγάπης μου για την ανάγνωση.
Θα ήθελα να μοιραστείτε μαζί μας μια ιστορία από τη δουλειά σας στο βιβλιοπωλείο την οποία θα θυμάστε για πάντα και δεν βαριέστε να αφηγείστε.
What happens at Ianos stays at Ianos…
Πώς είναι το συναίσθημα να βλέπετε στην ενότητα «Ελληνική Λογοτεχνία» του Ιανού το δικό σας βιβλίο;
Αυτό το συναίσθημα μπορεί να περιγραφεί μόνο μέσα στις σελίδες ενός μυθιστορήματος. Επιφυλάσσομαι…
Έχει τύχει να σας ζητήσει κάποιος πελάτης το βιβλίο σας; Και σ’ αυτή την περίπτωση του αποκαλύψατε ότι είστε ο συγγραφέας του;
Όπως τόσα και τόσα βιβλία, έτσι έχει τύχει να μου ζητήσουν και το δικό μου. Κατά γενική ομολογία, είμαι ο χειρότερος μάνατζερ των βιβλίων μου, οπότε όχι, δεν έμαθαν ποτέ ότι το ζήτησαν από τον ίδιο το συγγραφέα.
Διάβασα σε μια συνέντευξή σας ότι απολαύσατε ιδιαίτερα την «Καρδερίνα». Υπάρχει κάποιο βιβλίο/συγγραφέας που τον ζηλεύετε παράφορα (σκεπτόμενος «γιατί να μην το έχω γράψει εγώ»);
Θα πω το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό: Εκατό χρόνια μοναξιά, του Γ.Γ.Μάρκες. Και αν ήταν να προσθέσω έναν συγγραφέα θα έλεγα τον Ρομπέρτο Μπολάνιο.
Το δικό μου αντίτυπο του βιβλίου σας βρίσκεται δίπλα στο κομοδίνο καθώς τις τελευταίες μέρες το διαβάζω μετά μανίας. Το δικό σας αντίτυπο σε ποια θέση του σπιτιού σας βρίσκεται αυτή τη στιγμή;
Με κολακεύει το «μετά μανίας» και σας ευχαριστώ! Το δικό μου βολεύεται σε μια γωνιά της βιβλιοθήκης, πλάι στη «Νόσο των Εραστών, έχοντας αφήσει ακριβώς δίπλα λίγο κενό χώρο ακόμα, ώστε κάθε φορά που πέφτει το μάτι μου εκεί ν’ αναρωτιέμαι ποια θα είναι η συνέχεια.
Θα ήθελα, τέλος, να μου περιγράψετε την αγαπημένη σας εικόνα από τη Θεσσαλονίκη και να μου γράψετε, αν έχετε διάθεση, την πρώτη πρόταση ενός μυθιστορήματος που θα διαδραματιζόταν στην πόλη μας.
Η αγαπημένη μου εικόνα είναι η πανοραμική θέα της νυχτερινής Θεσσαλονίκης από το παιδικό μου δωμάτιο στην Άνω Πόλη. Όσον αφορά ένα μυθιστόρημα που θα διαδραματιζόταν στην πόλη μας, θα ξεκινούσε κάπως έτσι: «Για την πρώτη τους επέτειο, είχαν κανονίσει να βρεθούν εκεί όπου είχαν πρωτογνωριστεί. Στην αποβάθρα του μετρό στον σταθμό της Αγίας Σοφίας…»
Marianna says: «Μάθε περισσότερα για το βιβλίο και την υπόθεσή του στη σελίδα των εκδόσεων Ψυχογιός».
